Leonberger – Historia rasy
Leonberger został po raz pierwszy wspomniany ponad 175 lat temu i jest jedną ze starszych niemieckich ras.
Na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych XIX wieku w mieście Leonberg w Niemczech, rajca miejski Heinrich Essig podjął się zadania, które miało na celu wyhodowanie nowej rasy psów jak najbardziej przypominającej lwa, który jest zwierzęciem heraldycznym Leonbergu.
W gospodarstwie Essiga hodowano wszelkiego rodzaju drób, inne zwierzęta i psy różnych ras (rocznie sprzedawał 200-300 psów).
Kamieniem węgielnym dla rasy była czarno-biała suka rasy nowofundland (obecnie landseer), oraz długowłosy samiec rasy bernardyn ze szwajcarskiego hospicjum klasztornego na Wielkiej Przełęczy Św. Bernarda.
Skojarzenie to dało psy czarno-białe wielkości bernardynów, a ponieważ charakter zwierząt wykazywał pożądaną przydatność jako pies gospodarski i stróżujący, Essig kontynuował hodowlę przez cztery pokolenia.
W celu utrwalenia dotychczasowych wyników hodowlanych sprowadził następnie z klasztoru drugiego samca bernardyna. Do rasy dodał też pirenejskiego psa górskiego.
Pierwsze krzyżówki dawały bardzo duże psy o długiej białej sierści i ciemnej głowie. Później pojawiły się osobniki o złotorudej sierści i czarnej masce i o taki efekt Essigowi chodziło.
Pierwszy pies, którego faktycznie nazwano leonbergerem, urodził się w 1846 roku, co czyni z jego rodzinnego miasta najstarszą udokumentowaną hodowlę rasy w Niemczech, wtedy też wpisano leonbergera do księgi wstępnej.
Dzięki połączeniu wybitnych cech bernardynów, nowofundlandów i pirenejskich psów górskich, leonberger jest kwintesencją tego co najlepsze w tych rasach.
Początkowo posiadaczami leonbergerów byli monarchowie i elita XIX-wiecznej Europy, pies tej rasy podkreślał status społeczny właściciela, miłośnicy tej nowinki hodowlanej płacili za psa 1400 srebrnych guldenów.
Wśród właścicieli leonbergerów byli cesarz Napoleon III we Francji, książę Walii w Anglii, król Umberto I we Włoszech, król Belgii Leopold I, włoski bohater narodowy Garibaldi, cesarzowa Elżbieta Bawarska „Sisi”, wielki książę Friedrich von Baden, car Rosji Aleksander II, kompozytor Richard Wagner, kanclerz i premier Otto von Bismarck i wszyscy oni byli dumni ze swoich leonbergerów.
W latach 80-tych XIX wieku wstępnie opisano zasady hodowli Leonbergerów przez malarza Alberta Kull’a i Cannstatt Boppel’a, który był sędzią i hodowcą bernardynów. W 1891 roku powstał pierwszy klub leonbergera w Berlinie, a w 1895 powstał klub w Heilbronn. W 1895 powstał również Międzynarodowy Klub Leonbergera w Stuttgarcie. Z tego okresu pochodzi obraz Alberta Kulla, który stworzył pierwszy opis standardu Leonbergera i opublikował go 2 maja 1895 roku.
Obydwie wojny światowe zdziesiątkowały pogłowie leonbergerów i odbudowa rasy po II wojnie zajęła 25 lat.
10 lipca 1948 powstał Niemiecki Klub Leonbergera z siedzibą w Leonbergu, który do dnia dzisiejszego jest głównym reprezentującym rasę.
Pierwszym leonbergerem zarejestrowanym w ZKwP w czasach powojennych była sprowadzona przez panią Irenę Hudecką suka Bessy v. Ruhlingshof urodzona w 1985 roku pochodząca z Liechtensteinu.
Słynny wśród miłośników rasy posąg z brązu przedstawiający leonbergera to prezent dla miasta Leonberg od firmy Eukanuba/Iams. W dniu 23 września 2006 roku oficjalnie odsłonił go burmistrz Bernhard Schuler. Autorzy posągu to Edit Nagy i Balasz Printér z Węgier.